Nieuw-Zeeland

Hi iedereen!

Ik zal maar meteen eerlijk toegeven dat ik deze blog vanuit Nederland schrijf en niet meer vanuit het schitterende Nieuw-Zeeland hier duizenden kilometers vandaan. Maar het leek me wel zo aardig deze blog even af te ronden en jullie nog even wat te vertellen over m'n ervaringen in Nieuw-Zeeland.

De laatste keer dat ik een blog schreef was de dag voordat ik met ‘Stray’, de busorganisatie, mijn rondreis door Nieuw-Zeeland zou gaan beginnen. Deze manier van reizen was echt perfect om het land op verschillende manieren te ontdekken. Het heeft de naam Stray omdat het niet op het normale toeristische pad blijft maar ‘off the beaten track’ gaat, waardoor je dus op hele aparte plekken komt in the middle of nowhere.
De eerste week van mijn reis was het noord eiland. We zijn op de eerste dag naar een hot water beach geweest. Dit is een deel van een strand aan de oostkust waar door de vulkanische grond het strand kokend heet wordt. De mensen daar maken met zand dan een soort jacuzzi’s, waar vervolgens dan na high tide het water in blijft liggen en dit water wordt extreem heet. Ik had eerder een warm water beach verwacht en verbrandde m’n voeten natuurlijk haha.
Ik ben trouwens vanaf het begin heel close geworden met 3 meiden op m’n bus. Twee Nederlandse meisjes en een Duits meisje. We hadden elkaar al leren kennen in het hostel in Auckland en gingen toevallig allemaal met dezelfde Stray bus. Verder wordt je trouwens heel hecht met iedereen op je bus omdat je alles samen doet. We waren ongeveer met 27 mensen aan het begin en dit wisselt onderweg. Het idee van Stray is dat je overal van de bus af kan en weer kan op hoppen wanneer je wilt. Je pas en route is geldig voor een jaar en je kunt dus zolang over je route doen als je wilt. Er is ook een minimaal aantal dagen voor de route en die heb ik dus aangehouden. Veel deden dit waardoor we dus veel met dezelfde mensen bleven. De buschauffeur is niet alleen je driver maar ook de tourguide. Ze zorgen voor vermaak en boeken alles voor je. Je hoeft dus nergens over na te denken.

De dag erna gingen we naar het plaatsje Raglan aan de westkust wat bekend staat om surfen. De stranden hier hebben alleen wel zwart strand wat het wat grauw maakt. Dit komt ook weer door de vulkanische activiteit in die regio.
Surfen ben ik alleen niet aan begonnen omdat het hier al wat kouder begon te worden. Ja helaas geen Australische temperaturen meer in NZ. Mijn trui moest er echt aan geloven af en toe.
De volgende activiteit waren de Glowworm Caves in Waitomo. Dit zijn grotten waar duizenden glimwormen te zien zijn. Ze geven licht om eten aan te trekken en om ervoor te zorgen zelf niet opgegeten te worden door andere beesten. Je kan je voorstellen dat duizenden glimwormen in een grot een soort sterrenhemel lijkt. En wat is nou een leukere manier om dit te bekijken dan in opblaasbare banden, drijvend door de grotten. Verder moesten we ook zwemmen en klimmen in de 3 uur tijd dat we onder de grond waren. Echt een gave ervaring!
Die avond gingen we op bezoek bij een Maori familie. Dit is de naam van het volk dat oorspronkelijk in Nieuw-Zeeland woonde voordat de Europeanen er kwamen. Te vergelijken met de Aboriginals dus ;] Het is echt een hele aparte cultuur en ze hebben hun eigen taal, symbolen, rituelen en geloof. De tijd die we daar doorbrachten bestond vooral uit eten, wat ze graag doen, en hun cultuur leren kennen. Zo hebben we een dans geleerd en de mannen hebben de haka geleerd, wat jullie misschien allemaal wel kennen van het Nieuw-Zeelandse rugby ;] Ik had voordat ik naar NZ ging nog nooit gehoord van dit volk, maar ze worden meer geaccepteerd in NZ dan de Aboriginals in Australië. De taal wordt op veel scholen geleerd aan de kinderen en toen ik mijn bankpas in de geldautomaat stopte kon ik verbazingwekkend de taal Maori kiezen. Niet gedaan natuurlijk, maar wel grappig.

De dag erna gingen we door naar Rotorua, de stad die door geometrische activiteit enorm stinkt naar rotte eieren. Dit komt omdat de hete bronnen door de hele stad een zwavellucht verspreiden. Echt ongelofelijk dat mensen daar in kunnen leven. Wel zijn er om deze reden overal mooie geisers en bubbelende meren te zien.
Die avond verbleven we weer bij een Maori familie waar we een culturele activiteit konden kiezen. Ik heb gekozen om een armband te maken van flax, een soort plant. ’s Avonds hebben we weer een uitgebreide maaltijd gekregen die op traditionele wijze onder de grond was bereid.

De dag erna vertrokken we naar een sheep station. Ik heb nog nooit zoveel schapen gezien. Ze zijn echt overal in Nieuw-Zeeland. Soms moesten we vol op de remmen omdat ze vaak in grote groepen op de weg lopen ;p
Ik was ook gechoqueerd te horen dat NZ maar 4 miljoen inwoners heeft maar wel 40 miljoen schapen. Tja logisch dat ze al die schapen niet onder controle kunnen houden. Soms vond je tijdens een hike ook een verdwaalde of zag je ze ergens dood in het water liggen :[
Onderweg naar Tongariro National Park de dag erna kwamen we wat taferelen tegen die een verwoestende indruk gaven. Er was de dag ervoor op het Zuid eiland een orkaan geweest die in het noorden ook voor heel wat verwoesting had gezorgd. Af en toe allemaal uit de bus stappen om een boom van de weg te slepen was dus heel normaal.
In het national park aangekomen was het ook onmogelijk om rechtop te blijven staan, zoveel wind was er. Dit zorgde wel voor de grootste teleurstelling van mijn reis. We zouden de dag erna het national park ingaan om de 8 uur durende Tongariro crossing te doen, of voor de Lord of the Rings kenners, het beklimmen van Mount Doom (Mordor). Dit is werelds mooiste one day hike. Helaas mochten we door het onbetrouwbare weer het park niet in. ^%#@$#@

Toen was het de laatste dag van het noord eiland, Wellington. Daar hebben we nog even snel een rygby wedstrijd kunnen bekijken. Wellington speelde tegen Auckland en ze wonnen gelukkig. Ik heb een hoop geleerd tijdens de wedstrijd want voordat de wedstrijd begon snapte ik er nog vrij weinig van.

Toen was het de ferry naar het zuid eiland die 3,5 uur duurt. Onze eerste nacht daar was in Abel Tasman national park. Jaja een Nederlander ;] Hij ontdekte Nieuw-Zeeland en Tasmanië in Australië. Super mooi park alleen het weer zat niet echt mee. Wel hebben we een gave kajak tour gedaan en veel zeehondjes gespot. Daarna door naar Punakaiki wat bekent staat om de pancake rocks en blowholes. Dit zijn een groep van verweerde kalksteenrotsen waar de Tasmaanse zee tijdens high tide door een aantal verticale blaasgaten breekt. Deze stenen lijken dus, door de enorme druk op de lagen van zeedieren en plantenresten, op een stapel pannenkoeken. Best gaaf om te zien!

Twee dagen daarna kwamen we aan bij Frans Jozef, de plek waar de enorme gletsjer van 12 km lang ligt. Ik heb daar een tour gedaan die ons met een helikopter naar een hoog punt op de gletsjer bracht waar we vervolgens 3 uur lang een tocht hebben gemaakt op dit immens grote natuurverschijnsel. Super gaaf maar freezin koud ;p
De dag erna zijn we naar Lake Matheson gegaan, een meer die zo helder is dat er een spiegelreflectie in het water ligt van de bergen die om het meer staan. Ik was verbaasd om mijn foto’s achteraf te zien. Onwerkelijk mooie shots! En dat met een iphone 4.
De dagen erna was het de trip naar Queenstown, thrill city of NZ.
Daar moest ik natuurlijk aan mee doen, dus kon ik eindelijk mijn droom om te bungyjumpen in laten gaan, en wat nou mooier dan op de plek waar de bungy is uitgevonden. Ik kon kiezen tussen de eerste bungyjump ever, van een brug op 43 meter hoogte, of in een valley in the middle of nowhere op 134 m hoogte. Easy choice natuurlijk. De rit naar de plek toe was denk ik net zo eng als de jump zelf. 40 min steil omhoog met een gruwelijke afgrond naast je.
Daar aangekomen word je meteen in een harnas gehesen en mag je wachten tot je met het waggelende bakje opgehaald wordt om naar het platform gebracht te worden dat 134 m boven de afgrond bungelt. Gelukkig waren we met 12 mensen van de Stray bus om elkaar te steunen tijdens het wachten haha.
Het leuke van het platform was dat de bodem doorzichtig was. Erg fijn als je al te trillen staat op je benen haha. Het engste wat ik ooit gedaan heb maar uiteindelijk de tofste ervaring van mijn reis. Zo’n oneindig gevoel als je daar vanaf springt. Deels ook een soort suicidal sprong maar zo bevrijdend als je weer omhoog bounced.
Of ik het weer zou doe, JA. Alleen dan ergens anders.

Toen was het tijd voor het zuiden van het zuid eiland, waar we erg slecht weer hebben gehad. De Milford Sounds, het bekendste fjord van 16 km lang in het Fiordland National Park, hebben we op een manier gezien wat me een beetje deed denken aan de Black Pearl in de Pirates of the Carribean. Behoorlijk dark dus. Maar het bleef mooi. En gelukkig konden we binnen zitten op de cruise ;p
Daarna door naar het zuidpuntje waar ik kennis heb gemaakt met een boze zeeleeuw. Rennen voor m'n leven. Ik heb me verbaasd over hoe snel die beesten zich kunnen verplaatsen.

Toen nog 1 nachtje in Queenstown om vervolgens aan mijn laatste weekend van mijn trip te gaan beginnen. Een van de stops was Mount Cook, de hoogste berg in NZ. Het was dan geen 30 graden in NZ, maar we konden wel mooi alle bergen zien met sneeuw erop. Een 4 uur hike gedaan om de berg heen waar de temperaturen daalde naar 2 graden :| De dag erna door naar Rangitata wat voor mij vooral bekend is door alle shots van Lord of the Rings. Super omgeving waar we dan ook mooie walks hebben gedaan. Zelfs een berg beklommen in 2 uur.
Toen kwam de dag dat ik van de Stray bus afscheid moest gaan nemen. Christchurch was mijn eindstop. Toen stond ik er opeens weer even alleen voor. Niet lang want ik kwam meteen bekenden tegen in het hostel ;p
Christchurch, tweede grootste stad van NZ, is helaas de lelijkste stad die ik ooit gezien heb. Dit klinkt niet zo aardig, maar je zal me gelijk geven als je er zelf zou zijn geweest. Ze kunnen er zelf helaas niks aan doen. 3 jaar geleden heeft een aardbeving daar alles verwoest en door een tekort aan werknemers in deze sector ziet de stad eruit alsof de aardbeving gister is gebeurd. Een koffie op een terrasje zonder drilboor geluiden zit er dus niet in en iets wat niet in een container zit vinden is ook onmogelijk. Gelukkig had ik maar 1 dag te spenden in Christchurch. De dag erna ging ik namelijk mijn laatste activiteit doen in Kaikoura, bekend om het zwemmen met dolfijnen!
Het was zo’n gave ervaring om met dolfijnen te zwemmen in het wild. Ze konden dus ook als organisatie niks garanderen, maar gelukkig kwamen er zo’n 30 dolfijnen opdagen die erg enthousiast om me heen hebben gezwommen.

Toen was het bevroren een warme douche nemen en inpakken en op weg naar het airport. Mijn vlucht zou 6:30am gaan en dus had ik besloten op het airport te verblijven voor een nachtje. Gelukkig kwam ik daar één van m’n reisgenoten tegen uit Australië waardoor de nacht snel voorbij ging. Na 3,5 uur vliegen naar Sydney en 1,5 uur in de rij hebben gestaan bij customs (iets wat ik niet ga missen aan dit land), mocht ik weer 6 uur wachten voor m’n vlucht naar Hong Kong. Gelukkig kon ik me een tijdje vermaken door te kijken naar de opnames van Border Security.
Toen was het leuk 9 uur vliegen naar Hong Kong waar ik na 2 uur wachten hoorde dat mn vlucht naar Amsterdam vol zat. Dus dan maar naar Parijs, in ieder geval richting huis. Na 13 uur vliegen daar op zoek naar een vlucht naar Amsterdam die ik na 4 uur gelukkig gevonden had. Hurray na 3 dagen wakker was ik eindelijk in Amsterdam!

Alles wat ik de afgelopen 5,5 maand gedaan heb zal altijd bij me blijven! Ik heb echt zulke gave dingen gedaan, zulke leuke mensen ontmoet en op zulke onwerkelijk mooie plekken geweest. Ik heb nergens spijt van en zou het iedereen aanraden!
Nu is het tijd voor wat slaap en dan op zoek naar een baan. In welk land weet ik nog niet… grapje pap en mam ;]

Thanks voor het lezen van mijn blog! En alle lieve reacties hier en op Facebook!! Ik wil jullie snel allemaal weer zien!